Mięta pieprzowa

Mięta, to wieloletnia roślina, występująca w wielu odmianach i formach. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Mięta należy do bardzo popularnych roślin leczniczych. Ma bardzo silny zapach. Jej inna nazwa to miętkiew i miętkiewa. Z mięty możemy otrzymać wiele preparatów np. olejek, pastylki, wodę miętową, napar i mentol. Można ją spotkać w miejscach wilgotnych, na brzegach jezior, stawów i rzek.

Ma ona wysokość od 20 do 60 cm. Jej kwiaty są drobne koloru różowo-liliowego. Na krótkich ogonkach znajdują się ciemnozielone, i zazwyczaj szorstkie liście. Posiada również charakterystyczny zapach.

Właściwości lecznicze:

Surowcem leczniczym mięty są liście, zawierające mentol, witaminę C, karoten, betainę i olejek jasmonu. Wyciąg z liści mięty pobudza układ nerwowy, ogranicza i hamuje senność, wywołuje miesiaczkę, osłabia bóle jelitowe, obniża ciśnienie krwi, uspokaja, działa wiatropędnie i zmniejsza wzdęcia, działa przeciwskurczowo i antyseptycznie. znieczula, zmniejsza napięcie mięśni jelit , przeciwdziała zastojom żółci w pęcherzyku żółciowym, pobudza wydzielanie soku żołądkowego, ułatwia trawienie,  Olejek mentolowy ma działanie silniejsze niż liście mięty, ale pomaga on na takie same dolegliwości. Mentol użyty zewnętrznie na nieuszkodzoną skórę działa chłodząco, przeciwświądowo, zmniejsza ból i stan zapalny, niszczy bakterie. Stosowany doustnie olejek mięty pomaga tylko w bakteryjnym zapaleniu dróg żółciowych. Smarowanie olejkiem zaleca się przy bólach nerwowych, migrenowych i reumatycznych. Miętowa pasta do zębów i cukierki miętowe do ssania odkaża i odświeża usta. Inhalacje zaleca się w nieżytach gardła i oskrzeli. Wyciągi z liści mięty i liście poleca osobom chorym na bóle brzucha, wzdęcia, kolkę jelitową, zapalenie pęcherzyka żółciowego, niewydolność wątroby, a także przy wymiotach, biegunkach, opuchliźnie i nerwicach wegetatywnych.